Gwiazdy ekstraklasy, które przygasły za granicą: Jan Mucha

Polskie powiedzenie „rusza się jak mucha w smole” zupełnie do niego nie pasuje. Został on obdarzony kapitalnym refleksem, co nieraz udowadniał na boisku. Był to zawodnik, na którym warszawski zespół zawsze mógł polegać, chociaż jego początki w Legii nie należały do najłatwiejszych.

Gdy przyszedł do Legii, to niekwestionowanym numerem jeden stołecznej drużyny był Łukasz Fabiański i Mucha musiał na swoją szansę zaczekać. Gdy tylko „Fabian” odszedł do Arsenalu, to Słowak wskoczył na jego miejsce i przez bardzo długi czas miejsca w bramce nie oddał.

Proszę sobie wyobrazić, że w ciągu 119 meczy rozegranych dla Legii aż 60 razy zachowywał czyste konto, co jest wręcz fantastycznym wynikiem. Podczas jego pobytu w Warszawie Legia wywalczyła mistrzostwo Polski, a także wygrała krajowy puchar. Sam Mucha bardzo się do tych sukcesów przyczynił, ponieważ nieraz ratował swój zespół przed utratą bramki i pomógł w wywalczeniu ważnych punktów.

Jan Mucha naprawdę sprawiał kapitalne wrażenie w tamtym okresie. Fantastycznie bronił, zostając na linii, ponieważ jak już wcześniej wspomniałem, refleks był jedną z jego głównych cech. Sytuacje sam na sam? Żaden problem. Mucha pokazywał, że także w tym aspekcie bramkarskiego rzemiosła spisywał się bardzo dobrze. Obrońcy mogli być spokojni, wiedząc, że mają za swoimi plecami takiego bramkarza. Pokuszę się o stwierdzenie, że odkąd Jan Mucha odszedł z ekstraklasy, to nie było w naszej lidze lepszego bramkarza od niego.

Jak przebiegła dalsza kariera?

No cóż, niestety bardzo źle. W 2010 roku po wygaśnięciu kontraktu, jaki miał podpisany z Legią, Słowak przeniósł się do Evertonu. Tam numerem jeden był Tim Howard, który wydawał się nie do ruszenia, ale Mucha postanowił podjąć rękawicę. Była to najgorsza decyzja w jego karierze. Podczas trzech lat w zespole z Liverpoolu słowacki bramkarz rozegrał tylko 10 spotkań , a to sprawiło, że jego kariera bardzo zahamowała.

Swoją pozycję w światowym futbolu postanowił odbudować w Rosji, podpisując dwuletni kontrakt z Krylją Sowietow. Jednak tam także wielkiej kariery nie zrobił. Grywał w kratkę, zagrał cztery, pięć spotkań, żeby następnych kilka przesiedzieć na ławce. Trener nie był do niego przekonany, a to także nie wpływa pozytywnie na formę samego zawodnika, dlatego zdecydowano się na wypożyczenie Słowaka. Trafił do Arsenalu Tula i dzięki temu ten 2015 rok może zaliczyć do naprawdę udanych.

W drużynie beniaminka ligi rosyjskiej pokazywał się z bardzo dobrej strony. Opuścił tylko jeden mecz ligowy, a większości był wybierany zawodnikiem meczu. Szkoda tylko, że to wszystko stało się tak późno. Mucha ma już 33 lata i wiadome było, że nawet dobre występy w rosyjskim klubie nie pomogą mu wrócić do topowej zagranicznej ligi. W czerwcu został wolnym zawodnikiem. W mediach dużo mówiło się o tym, że może trafić do… Lechii Gdańsk. Jego powrót do ekstraklasy byłby bardzo fajnym wydarzeniem, ponieważ pomimo swojego wieku na pewno byłby jednym z lepszych bramkarzy w polskiej lidze.

Stało się jednak inaczej. Mucha wrócił do ojczyzny i reprezentuje barwy Slovana Bratysława. Przypadek byłego zawodnika Legii pokazuje, że o udanej karierze nie decydują tylko talent czy umiejętności danego zawodnika, ale także odpowiednio wybrane kluby. Jestem przekonany, że Jan Mucha miał na tyle duże umiejętności, żeby spokojnie bronić w jednej z lepszych lig europejskich, ale nie niestety nie wszystko potoczyło się po jego myśli.